Zapanować nad wybuchem

.
Oj, współczuję tej sytuacji. Ale trzeba myśleć logicznie i skoro tata nie ma czasu, by pomóc, to jakoś się trzeba ustawić. Wiadomo, że mama się nie zmieni. Siostra czuje się wychowawczynią młodszych i nie przekonacie jej. Dlatego oboje z bratem pomyślcie, jak robić swoje i lekceważyć jej prowokacyjne uwagi. Twój problem to wybuchy złości. Siostra pewnie dobrze wie, jak Cię doprowadzić do wybuchu. Zrobisz jej kawał, jeśli opanujesz wybuch. Czyli, gdy ona prowokuje, Ty spoglądasz w jakiś punkt, który obie wybierzesz. To będzie Twoje pogotowia ratunkowe. W każdym pokoju, w kuchni miej takie pogotowia. To może być też widok na oknem, spojrzenie w niebo. Miej też przygotowane kilka przysłów. Ja powtarzałam "Panie, Ty widzisz i nie grzmisz" - pomagało mi. Ale możesz coś śmiesznego, wesołego. Może cytat z ulubionego filmu? Nie wybuchaj, ale za każdym razem spokojnie powiedz siostrze o tym, co czujesz. Np. "przykro mi, że tak mnie prowokujesz" "przykro mi, że nie mogę liczyć na własną siostrę" Zawsze mów o sobie, że ci przykro, a nie krytykuj jej. No i nie skarż na nią, bo mama i tak stanie po jej stronie. Lekceważ jej gadanie, machaj ręką, zaciśnij zęby i milcz. Złość wyrzuć z siebie przez zmęczenie fizyczne. Gdy siostra zaczyna, to powiedz np. "idę pobiegać, bo inaczej wybuchnę" i już Cię nie ma. Zresztą, pomyśl z młodszym bratem, by jedno drugiemu pomagało rozładować emocje, by jedno drugie uspokajało. On zaczyna, a Ty do niego powiedz np "szkoda nerwów, chodź się wyżyjemy w /bieganiu, jeździe na rowerze, zamiataniu chodnika, itd itd. Ta ciężka sytuacja już długo nie potrwa. Skończycie szkołę, skończą się problemy z siostrą, bo obie będziecie zajęte innymi sprawami.

Zadaj pytanie:

korepetycje@malygosc.pl