W zajęciach w naszym domu zakonnym od poniedziałku do soboty brało udział 50 – dzieci i kilka wolontariuszek. I znowu, po raz kolejny zainspirowani tematem rorat, materiałami, które przygotowała redakcja Małego Gościa oraz piosenką „Solo Dios basta” nie mogliśmy nie kontynuować tak pięknej historii św. Teresy. Ten temat w przeżywanym roku Życia konsekrowanego otworzył nam oczy na różnorodność powołań w Kościele. I dlatego rozszerzyliśmy  temat naszego Oratorium o podtytuł: „Powołani, aby głosić” i podczas I – tygodnia ferii , w dniach od 2 do7 lutego zapraszałyśmy niecodziennych gości – tj. zgromadzenia zakonne pracujące na terenie naszej Parafii św. Stanisława bm w Lublinie. Przyszli do nas Ojcowie Biali – Misjonarze Afryki, Siostry Obliczanki Wynagrodzicielki Boskiego Oblicza, my Siostry Dominikanki oraz Gość Specjalny – Wyjątkowy - Mniszki Karmelitanki Bose z Dysa. W spotkaniach z Gośćmi dowiedzieliśmy się jak wygląda posługa i charyzmat danego zgromadzenia i na jakich kontynentach są obecni; dlatego w naszej dekoracji oprócz twierdzy św. Teresy dołączyliśmy mapę z kontynentami, oznaczyliśmy je kolorami misyjnymi i zaznaczaliśmy obecność zgromadzeń na danym kontynencie. Spotkania z Gośćmi były dla nas naprawdę wielką lekcją historii czy geografii…a przede wszystkim fascynującą podróżą w świat ducha; dlatego wykorzystywaliśmy kolejny nasz czas na Oratorium na pracę w grupach, w których dzieci przygotowywały plakaty misyjne, ustalały piramidy wartości życiowych, pisały smsy czy listy dziękczynne za dar osób konsekrowanych. Dzieci były podzielone na 3 kontynenty – Ameryka, Azja i Afryka i w nich zdobywały punkty za pracę w grupach oraz za konkurencje sportowe – między drużynowe. Całość naszego Oratorium ubogacały piosenki a wśród nich piosenka roratnia „Solo Dios basta”, która stała się hitem.

Na zakończenie Oratorium w naszej kaplicy została odprawiona przez ks. Proboszcza Eugeniusza Zarębińskiego dziękczynna Msza św. wraz z rodzinami tych dzieci,  a po Mszy św.  nastąpiła część artystyczna - montaż słowno - muzyczny pt. „Nie możemy zrobić nic wielkiego – za to małe rzeczy z wielką miłością”.

Wielką pomoc i hojne serce także w czasie tego Oratorium okazały nam rodziny z naszej Parafii oraz wolontariuszki z naszej scholi: Dominika i Klaudia Zadarnowskie, Patrycja Sosińska, Joanna Jakubczak i Ania Gnieciak, które tak ambitnie angażowały się w przygotowywanie naszych spotkań. Pragniemy w tym miejscu wyrazić wdzięczność również tym, którzy nas wspierali w sposób materialny i duchowy.

Podsumowując myślę, że po tak głęboko przeżytym Oratorium możemy wszyscy – i dzieci i dorośli zawołać ze św. Teresą „SOLO DIOS BASTA, BÓG SAM WYSTARCZY”; pamiętajmy jednak, że to zawołanie wzywa nas, jak stwierdziły dzieci na  Oratorium, by tym wielkim skarbem, jakim jest Bóg, umieć dzielić się z innymi i stać się takimi małymi misjonarzami Jezusa już dziś, w miejscach, gdzie żyjemy.