Worki pocztówek

D o grudniowego numeru „Małego Gościa” dołączona była kartka na życzenia bożonarodzeniowe, którą czytelnicy, a przede wszystkim uczestnicy Rorat „Solo Dios basta” mieli wysłać do jednego z dwóch klasztorów karmelitanek bosych w Ávila. Albo do klasztoru Wcielenia, gdzie św. Teresa wstąpiła, albo do klasztoru św. Józefa, który św. Teresa założyła. Po świętach Bożego Narodzenia napisał do „Małego Gościa” o. Jurek Nawojowski, karmelita mieszkający w Ávila, niedaleko klasztoru Wcielenia. Pisał tak: „Dzisiaj byliśmy ze świąteczną wizytą u karmelitanek bosych. Siostry z radością i niesamowitym zachwyceniem opowiadały o ilości kartek i listów, jakie otrzymują od dzieci z Polski. Dostały ich już ponad pół tysiąca! Przestały już liczyć, bo nie nadążają... : ) Początkowo na niektóre udało im się odpisać, a nawet do niektórych parafii wysłać drobne upominki. Siostry były zachwycone, że dwunastolatki, albo nawet jeszcze młodsze dzieci starały się do nich napisać coś po hiszpańsku. Siostry z Ávila są bardzo wdzięczne i chciałyby wszystkim odpisać i podziękować”. I to się udało! List do redakcji przyszedł. I to w niezwykłej formie. Siostry napisały list tak, jakby pisała go sama św. Teresa. A jakby na potwierdzenie tego, że karmelitanki z Ávila odpowiadały na listy z Polski, otrzymaliśmy wiadomość, że taki list przyszedł do Pieńska w diecezji legnickiej. Przekazujemy Wam obydwa listy. Czytajcie je tak, jakby karmelitanki bose z Ávila, jakby św. Teresa pisała do każdego osobno. List św. Teresy od Jezusa do uczestników Rorat „Solo Dios basta” Z radości się popłakałam JM + JT Łaska Ducha Świętego niech będzie ze wszystkimi dziećmi mego umiłowanego Jezusa! Me córki z klasztoru Wcielenia w Ávila bardzo mocno ostatnio prosiły mnie w modlitwach, abym wstawiała się za Wami wszystkimi i za każdym z osobna. Nie wiem, jak jeszcze lepiej mogłabym o Was zadbać, ale ponieważ mnie o to proszą... spróbuję! Zastanawiałam się, skąd nagle taka wielka rzeka modlitw w Waszych intencjach płynie do mnie z mojego karmelitańskiego klasztoru w Ávila. Ciekawość albo pragnienie, sama nie wiem, co sprawiło, że zwróciłam się do św. Józefa (od kiedy stał się patronem Kościoła, jest jednym z najlepiej poinformowanych o wszystkim). Jakże ogromne było moje zdziwienie, kiedy pokazał mi worki pocztówek i listów z Polski, które nadeszły do klasztoru Wcielenia w Ávila! Niektóre z parafii, inne ze szpitali, jeszcze inne ze szkół, od rodzin i osób indywidualnych... Niektóre napisane po angielsku, a niektóre nawet po hiszpańsku, aby moje córki łatwiej mogły je odczytać. Muszę prz yznać, że z radości aż się popłakałam i musiałam pójść opowiedzieć to wszystko mojemu wielkiemu przyjacielowi, Janowi Pawłowi II. Bardzo mnie ubawiło to spotkanie, bo z uśmiechem na ustach, który zawsze mu towarzyszy i powoduje, że nie wiesz, kiedy żartuje, powiedział: „Spodziewałem się tego po nich. Czyżby Teresa od Jezusa się tego nie spodziewała?”. Tak, moje dzieci. Musicie wiedzieć, że nawet jeśli już wcześniej nosiłam Was w moim sercu, to po tym Bożym Narodzeniu jesteście w nim obecne jeszcze bardziej. Nie wolno Wam wątpić, że w tym jubileuszowym roku otrzymacie szczególną łaskę, która pomoże Wam każdego dnia przybliżać się coraz bardziej do mojego Jezusa i Królowej Pani Aniołów. Bo wiecie, że bez Nich nie możemy nic. Wysłucham wszystkich osobistych próśb, które każdy z Was nosi w swoim sercu. Jeżeli bym tego nie zrobiła, uraziłabym moje córki, które niemal bombardują mnie modlitwami. Tak to właśnie wygląda! Z całego serca życzę, abyście w tym jubileuszowym roku poczuli imię, które ja nosiłam, kiedy chodziłam po tej ziemi: Teresa od Jezusa. Niech każdy zastąpi moje imię swoim, i tak żyje! Z miłością wasza Matka Teresa od Jezusa