Czy to ma sens?

Tak drobiazgowe pytania świadczą, że nie bardzo jesteś gotowa do chodzenia lub po prostu jesteś bardzo mało samodzielna i niepewna siebie. Można w tym wieku mieć chłopaka. Wyraźnie oboje się bardzo lubicie. Najlepiej, aby to chodzenie było piękną przyjaźnią z iskierką fascynacji. No i z niczym się nie spieszcie, bo im wolniej będzie się to Wasze chodzenie rozwijało, tym większa szansa, że potrwa dłużej lub bardzo długo. Znam też przypadki, że pierwsze chodzenie nawet w tak młodym wieku było tym ostatnim zakończonym małżeństwem.
Moje rady:
- nie dawaj mu sygnałów, że czekasz na wyznanie, może to go przyhamuje
- każda para powinna zachowywać się tak, jak dyktuje serce i zasady, które wyznają. Największy błąd młodych polega na tym, że naśladują starszych od siebie, spieszą się, a to do niczego dobrego nie prowadzi.
- chodzenie polega na tym, że się ze sobą dużo "chodzi", czyli chce się jak najwięcej czasu spędzać razem, tęskni się za sobą. Trzeba z tym trochę uważać, by nie stracić do końca zdrowego rozsądku.
- pojawiają się też czułości. Np trzymanie się za ręce. Ale potem jakiś buziaczek na pożegnanie, przytulanie.
Wnioski- przyjaźnicie się dalej, czekasz, aż on zaproponuje chodzenie, zgadasz się i spędzacie ze sobą więcej czasu. Zaczyna się odpowiedzialność za drugą osobę, tęsknota, dzielenie się radościami i problemami. Jeśli się tego obawiasz, to powiedz mu o tym szczerze, że prosisz o wolne tempo Waszego chodzenia, bo przed Wami długie życie i nie należy się spieszyć.

Zadaj pytanie:

korepetycje@malygosc.pl