Przełamać nieśmiałość

Myślę, że pierwsza i najważniejsza rada jest dziwna, ale dobra. Otóż AKCEPTUJ siebie. Bądź dla siebie bardziej wyrozumiała. Myśl o sobie dobrze! Zwróć uwagę, że uważasz się za nieśmiałą, a inni Cię tak wcale nie postrzegają. Myślę, że wielkim błędem jest zbyt mocne dążenie do doskonałości, do wymarzonego ideału. A sztuka życia polega też na tym, by pracując nad sobą, nie popaść w przesadę, w pychę, że się będzie idealnym. Nic z tego, nikt nie jest idealny. Czyli ucz się machania ręką na to, co Cię w sobie drażni. Spoglądaj na siebie z większym humorem. Podejrzewam, że należysz do wielkiej grupy ludzi wrażliwych i empatycznych. Dlatego szukając kiedyś kierunku studiów i pracy miej świadomość tych cech. Takie osoby są bardzo potrzebne! Nie byłoby dobrze, gdyby świat zapełniony był tylko osobami przebojowymi, zaradnymi, śmiałymi. I dopiero, gdy polubisz siebie, zaakceptujesz siebie ze swoimi cechami, dopiero wtedy możesz leciutko wprowadzać zmiany. Najlepsza jest metoda małych kroków. Czyli wybierz sobie np. dziedzinyżycia, w których jednak głośno powiesz swoje zdanie. To może być delikatnie. Np. ktoś coś mówi, Ty myślisz inaczej, ale powiesz na początek
coś w stylu: "niby twoje argumenty są słuszne, ale mam inne zdanie, raczej go nie zmienię, ale dyskutować nie będę" Możesz nawet na początek protestować w stylu "hm, muszę to sobie przemyśleć, bo póki co widzę to inaczej" Osoby o szczególnej wrażliwości nie potrafią głośno się sprzeciwić i nic w tym złego! Po prostu takie są. Uśmiechną się, myślą swoje i swoje robią. Jedni walczą, argumentują, chcą, by wszyscy podzielali ich punkt widzenia, a wrażliwcy robią swoje i wiedzą swoje.

Zadaj pytanie:

korepetycje@malygosc.pl