Na tropie pierwszych ludzi w Europie
Znalezisko z 1927 roku okazało się starsze od początkowych szacunków. Obecnie datowano je pomiędzy 44 tys. 200 a 41 tys. 500 lat.
W 1927 r. w jednej z jaskiń hrabstwa Kent odkryto fragment górnej szczęki (tzw. maxilla), zawierającej trzy zęby. W 1989 r. naukowcy z Oksfordu datowali ją błędnie na 35 tys. lat.
Dzięki zastosowaniu doskonalszej technologii datowania radiowęglowego, zespół pod kierunkiem Thomasa Highama z Uniwersytetu Oksfordzkiego i Chrisa Stringera z Muzeum Historii Naturalnej w Londynie dokonał obecnie bardziej precyzyjnej oceny wieku skamieniałości. Okazało się, że liczy ona pomiędzy 44 tys. 200 a 41 tys. 500 lat.
Analizy morfologiczne zębów wskazują, że są to kości człowieka współczesnego anatomicznie, nie zaś neandertalczyka.
Oznacza to, że te skamieniałości są najstarszymi, jak dotąd, kośćmi człowieka współczesnego, znalezionymi w Europie. Są one świadectwem szybkiego rozprzestrzeniania się naszych przodków na kontynencie europejskim, a także dłuższego współistnienia z neandertalskimi kuzynami, którzy w tym czasie zamieszkiwali Europę.
