Wspomnienie św. Jana Kantego
Zebrany tłum zobaczył co innego. Gdy Łucja zawołała: „Patrzcie na słońce!”, nagle przestał padać deszcz. Słońce miało srebrzysty kolor i nie raziło w oczy. Jego tarcza wirowała wokół własnej osi z niezwykłą prędkością. We wszystkich kierunkach rozchodziły się żółte, niebieskie i czerwone promienie. Słońce jakby oderwało się od nieba i zaczęło spadać na ziemię. Ludzie wołali: „Cud, cud!”. Trwało to 10 minut. Ludzie padali na kolana, wzywali Boga i wyznawali swe grzechy
O RÓŻAŃCU: