wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 805 | WYNIKÓW
Młodzi rugbyści walczą przy linie
Młodzi rugbyści przeciągają linę w czasie przerwy na lunch podczas zawodów juniorów w rugby w Auckland w Nowej Zelandii. W rozgrywkach miejscowi chłopcy przebierają się w stroje reprezentacji tych krajów, które biorą aktualnie udział w Mistrzostwach Świata w rugby. Rugby to w tym kraju narodowy sport, który dzieci uprawiają od najmłodszych lat.
Wytrwałość najważniejsza
Jest polskim lekkoatletą i złotym mistrzem olimpijskim. Na igrzyskach w Tokio Dawid Tomala w 2021 roku zdobył złoty medal. Tym samym, obok Roberta Korzeniowskiego, jest drugim Polakiem, który w tych międzynarodowych zawodach zwyciężył w chodzie sportowym na 50 km. Zwycięstwo było o tyle ważniejsze, że w Tokio ta konkurencja była rozgrywana po raz ostatni.
Gdy tata pije
Wychowuję się z ojcem alkoholikiem. Mama się często załamuje. Ojciec jej nie szanuje. Nigdy nikomu o swoim życiu nie opowiadałem, nikt nie zna mojego problemu. Bywam często smutny, bo myślę, jak inne jest moje życie, ile przykrości przeżyłem. Czasami czuję się bez sił, chociaż mam marzenia na temat przyszłego zawodu. Jak z tym dalej żyć?
Gimnazjalista
Nie trzeba być omnibusem
Zaczęłam naukę w liceum i trochę się męczę. Jest mnóstwo zadań, ciągle kartkówki, bardzo wysokie wymagania nauczycieli. Jestem przyzwyczajona do solidnej pracy, ale teraz ledwo nadążam. Zawsze miałam najwyższą średnią, ale nie wiem, czy w tej szkole to utrzymam. Marzę o medycynie, czuję powołanie do tego zawodu, wiem, że się nadaję, ale jak się uczyć, jak nie obniżyć swojego poziomu?
Pierwszoklasistka w LO
Podejrzany niepokój
Rozwijam swoje pasje, chodzę na zajęcia, mam już wybrany zawód, dążę do realizacji marzeń. Trochę różnię się od rówieśników, którym jeszcze pstro w głowie. Jednak męczą mnie czasami różne burze, miewam dołki. Męczę się ze swoim bałaganiarstwem i złą organizacją czasu. Czuję w sobie wielki potencjał możliwości, głowa pęka od pomysłów. Niby wszystko gra, więc dlaczego tak jest, że męczy mnie niepokój?
15-latka
Reflksje przed 17 urodzinami
Nie mam sprecyzowanych planów na swoją przyszłość. Wiem, że chcę podjąć się zawodu, w którym będę miał kontakt z ludźmi. Nie chcę narażać mojej rodziny na koszta, dlatego staram się zapomnieć o renomowanych uczelniach. Chcąc odciążyć domowy budżet, wybrałem pobliskie liceum. Mam rodzeństwo i kocham je. Nie rozumiem szufladkowania ludzi i ,,lansu'' na podstawie ukończonych uczelni czy zasobności portfela. Jeżeli będzie się ambitnym, można osiągnąć cel. Nie poddaję się, chcę być dobrym człowiekiem. Nie piję, nie palę, dlatego niektórzy znajomi patrzą na mnie z półuśmiechem. Nie przeszkadza mi to. Zastanawiałem się nad medycyną, ale najbliższy uniwersytet z tym kierunkiem jest daleko, a koszta mówią same za siebie. Mam nadzieję, że odnajdę swoją drogę. Powierzam się Matce Bożej Częstochowskiej, nie raz ratuje mnie z różnych sytuacji. Ideał ze mnie żaden. Dostałem wiele: mam kochającą rodzinę, która chce mojego dobra. Mam nadzieję, że odkryję swoje powołanie do zawodu.
17-latek
Wybór życiowej drogi
Od szóstej klasy swoją przyszłość wiązałam z zawodem farmaceuty. Teraz jestem w liceum i mam mnóstwo wątpliwości. Pierwsza próbna matura z wiodących przedmiotów poszła mi bardzo słabo. Pomyślałam o 2-letnim studium farmaceutycznym. Rodzice twierdzą, że na studiach sobie nie poradzę, nie chcą mnie też tak długo utrzymywać, ale jakby co, to pomogą. Mam mieszane uczucia. Czasami cicho odzywa się powołanie zakonne. Jestem tak skołowana, że nie mam siły się uczyć
Licealistka
