W cerkwi pw. Św. Trójcy na Antarktydzie odbyły się uroczystości z okazji święta Chrztu Pańskiego.
Było to pierwsze w dziejach prawosławia nabożeństwo z wielkim poświęceniem wody w tej świątyni, najbardziej wysuniętej na południe świata.
Cerkiew jest położona niedaleko od rosyjskiej stacji polarnej "Bellinshausen". Świątynia jest drewniana, ma 15 m wysokości i może pomieścić ok. 30 ludzi. (...)
W kaplicy posługę sprawuje o. hieromnich Grzegorz. Mnich jest od ponad 20 lat polarnikiem i pełni funkcję kapelana rosyjskiej stacji polarnej.
Święto Chrztu Pańskiego, zwane inaczej świętem Jordanu, to jedno z ważniejszych świąt w Kościele wschodnim. Obchodzone jest 19 stycznia (wg kalendarza juliańskiego - 6 stycznia) na pamiątkę chrztu Jezusa w Jordanie i łączone z uroczystością Objawienia Pańskiego.
W dzień święta sprawowana jest uroczysta liturgia, po której następuje procesja nad brzeg rzeki – symboliczny Jordan.
Gdy w okolicy nie ma rzeki, wierni udają się nad jezioro lub staw. Ważne, by woda została poświęcona w swoim naturalnym środowisku.
Do V wieku uroczyste poświęcenie wody celebrowano tylko nad historycznym Jordanem. Istniała też dawna tradycja udzielania katechumenom chrztu w dniu święta Jordanu lub w jego wigilię.
W przeddzień święta wierni przygotowują miejsce, gdzie odbywać się będzie poświecenie wody. Gdy rzeka jest zamarznięta, wyrąbują w lodzie przerębel w kształcie krzyża. Obok stawiają krzyż oraz ołtarz z lodu.
Po Mszy św. nad wodę wyrusza uroczysta procesja z chorągwiami i krzyżem. Zgodnie z tradycją, w czasie obrzędu poświęcenia kapłani proszą Ducha Świętego o obdarowanie wody mocą leczniczą dla dobra duszy i ciała.
Następnie błogosławią wodę trzema trójramiennymi świecznikami, tzw. trykyrionem, oraz trzykrotnie zanurzają w wodzie krzyż. W tym czasie wierni śpiewają hymn liturgiczny tropar: "Koły wo Jordani chrestywsia..." ("Kiedy w rzece Jordan Ty chrzest przyjmowałeś...").
Jako symbol obecności Ducha Świętego praktykowany jest jeszcze zwyczaj wypuszczania gołębia w trakcie obrzędu święcenia wody. Poświęconą wodę wierni zabierają ze sobą w celu pokropienia nią swoich domów. Także tej wody używa kapłan w czasie duszpasterskich odwiedzin rozpoczynających się tego dnia.