Gniezno

Niemal od początku obecności franciszkanów w Gnieźnie ważne miejsce w ich duszpasterstwie zajmowała Matka Boża. Zachęcali wiernych, by za pośrednictwem Maryi szukali ludzie wstawiennictwa u Boga.

Początkowo, w średniowieczu gnieźnieńscy franciszkanie skupiali się na tajemnicy Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny zachęcając pobożny lud do odmawiania modlitwy Anioł Pański kilka razy w ciągu dnia. W XV w. kult maryjny koncentrował się bardziej wokół figury Matki Bożej Różańcowej.

Podczas pożaru w 1613 r. w Gnieźnie spłonął klasztor i kościół, i prawdopodobnie figura Matki Bożej. Kilkadziesiąt lat później w odbudowanym kościele pojawiły się dwa obrazy maryjne. Jednym z nich był obecny obraz Matki Bożej Pocieszenia.

Początkowo nowy wizerunek nazywano obrazem Matki Bożej Większej. Dwa razy pojawiły się na obrazie krople potu. Nikt nie potrafił wytłumaczyć tego zjawiska. Niedługo miały miejsce kolejne cuda. Do dziś świadectwem wstawiennictwa Matki Bożej pozostają liczne wota, które przy Jej wizerunku zaczęły się pojawiać już w drugiej połowie XVIII w.

Maryję w cudownym obrazie, w zależności od wyproszonych łask, zaczęto nazywać Pocieszycielką Strapionych, Uzdrowieniem Chorych a także Matkę Pocieszenia.

W minionym wieku, 3 czerwca 1997 r. w katedrze gnieźnieńskiej cudowny obraz Matki Bożej Pocieszenia koronował ojciec święty Jan Paweł II.

Symbolika obrazu Matki Bożej Pocieszenia Pani Gniezna

Jezus, podobnie jak na wschodnich ikonach, trzyma w dłoniach Księgę Ewangelii. Trzy palce jego prawej dłoni wskazują na Trójcę Świętą a dwa na połączenie w jedną osobę dwóch natur - boską i ludzką.

Maryja – wzór słuchania, zachowywania i wypełniania Słowa Bożego. Jej głowę otacza złoty krąg. To znaczy, że jest napełniona Duchem Świętym. Gwiazda na Jej płaszczu wyraża rolę Maryi w historii zbawienia. Jak jutrzenka poprzedza wschód słońca, tak Ona poprzedziła nadejście Jezusa.