Do dziś w każdy pierwszy piątek miesiąca, a w Wielkim Poście w każdy piątek o godzinie piętnastej, w godzinie śmierci Jezusa, w katedrze Notre Dame w Paryżu ludzie modlą się przy wystawionej Koronie Cierniowej. Jakimi drogami tam trafiła?

 

Kaplica dla Korony

Król Francji św. Ludwik IX w 1239 roku kupił koronę cierniową Jezusa od młodego władcy Konstantynopola Baldwina II, który musiał walczyć o przetrwanie dynastii. Pomocy szukał na europejskich dworach. Dopiero król Francji, pobożny Ludwik IX zgodził się pomóc władcy, ale nie zbrojnie. Król wiedział, że w skarbcu w Konstantynopolu przechowywane są cenne relikwie. Złożył więc cesarzowi propozycję, by za 135 tysięcy liwrów w złocie oddał koronę cierniową Jezusa. 18 sierpnia 1239 roku korona cierniowa Pana Jezusa znalazła się w Paryżu. Od murów miasta do katedry Notre Dame koronę w złotym relikwiarzu niósł król ze swoim bratem, a mieszkańcy stolicy witali relikwię na kolanach. Z całej Europy do Paryża zaczęli zjeżdżać pielgrzymi. Król postanowił więc wybudować specjalną kaplicę-skarbiec dla Korony Cierniowej i innych relikwii. Piękna kaplica (Sainte Chapelle) stanęła na paryskiej wyspie Cité.

 

Ciernie z Korony

Korona, którą włożono na głowę Jezusa, była czepcem zrobionym z krzewów cierniowych. Przykrywała całą głowę. Do obręczy z gałązek doczepiano gałęzie cierni. Dlaczego więc na obrazach korona Pana Jezusa jest inna? Gałęzie tworzące czepiec prawdopodobnie połamały się, a ciernie odpadły. Do Paryża Korona Cierniowa dotarła już jako obręcz z sitowia. Wprawdzie ciernie też były, ale osobno. Ludwik IX rozesłał kolce do różnych kościołów we Francji (w Reims, Saint-Denis, Tuluzie, Bordeaux) i Włoch (w Rzymie, Pizie, Vicenzy). Naukowcy twierdzą, że skoro obręcz ma średnicę około 21 cm, to według ich obliczeń czepiec musiał mieć od 50 do 60 kolców. Tymczasem w europejskich kościołach przechowuje się ponad setkę cierni. To znaczy, że część jest fałszywa albo są to tak zwane relikwie wtórne, czyli powstałe przez potarcie o relikwie oryginalne.