wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7552 | WYNIKÓW
Jasne postawienie sprawy
Poznałam chłopaka i zaczęliśmy ze sobą pisać. Jesteśmy sobą zachwyceni. Oboje wierzący, on twierdzi, że to Bóg poznał nas ze sobą. Wydawałoby się- idealna para. Wychwala mnie, piszemy ze sobą godzinami. Przestałam się spotykać ze znajomymi, siedzę w domu i piszemy. Ale chociaż gadamy o wszystkim, chociaż się spotkaliśmy kilka razy, to żadne wyznanie z jego strony nie padło i już prawie wcale się nie spotykamy. Trochę mnie to niepokoi. Bo on nie chce, bym gdzieś wychodziła, bym się spotykała z koleżankami. Prawi mi komplementy, ale z drugiej strony na pytania często nie odpowiada. Mam chwile, że chcę to urwać
16-latka
Dylematy
Ależ jestem dzisiaj strasznie nerwowa. Nie mogę nad sobą zapanować , drę się na wszystkich po kolei , wyżywam się na nich. Już od samego rana się we mnie gotuje . Jednocześnie nic mi się nie chce. Poza tym znowu zaczynam się chyba odsuwać od Pana Boga. Miałam się poprawić , zmienić , ale czuję , że trochę walkę przegrałam. Zapał jak zawsze opadł i Pan Bóg znowu jest chyba kolegą . Owszem staram się , ale obawiam się , ze mam dla Niego zbyt mało szacunku. Wierzę mocno, ale jakoś nie czuję bliskości. Muszę się w końcu z siebie wziąć ( powtarzam to już chyba po raz setny ).
Gimnazjalistka
Podsumowanie I semestru w liceum
Dzisiaj zaczynam ferie. Całe pół roku w liceum i powiem, że minęło to wszystko jak jedna chwilka. W klasie nie ma osoby, z którą bym się nie dogadała. Oczywiście zawsze jakieś gafy się pojawiają, ale mam naprawdę wyjątkowo dogadującą się klasę i wyjątkowo dobrą- druga średnia w całym liceum to całkiem dobry wynik, prawda? Sama też nie mogę narzekać, bo choć zakładałam, że na półrocze będę miała min. średnią 4.0 (przecież to czas wpadania w rutynę nauki w nowej szkole, nie musi być od razu najwyższa średnia) to jestem bardzo zadowolona, bo jest ona dużo wyższa.
Licealistka
Wątpliwości entuzjastki
Uwielbiam być ciągle w biegu. Gospodaruję każdą chwilą, nie umiem usiedzieć w miejscu. Robię to z własnej woli, nikt mnie nie zmusza. Chodzę na zajęcia sportowe, uczę się gry na instrumencie, uwielbiam dodatkowe lekcje z języka hiszpańskiego, śpiewam w scholi, a w przyszłym roku marzy mi się wolontariat i może harcerstwo. Trochę się boję, że nie dam rady. Ale naprawdę bardzo chcę chodzić na te wszystkie zajęcia. Codziennie modlę się o siłę i dostaje ją. Już nigdy nie będę miała tyle czasu, ile mam teraz. Czy muszę z czegoś zrezygnować, bo tak radzą niektórzy?
12-latka
Wątpliwości entuzjastki
Uwielbiam być ciągle w biegu. Gospodaruję każdą chwilą, nie umiem usiedzieć w miejscu. Robię to z własnej woli, nikt mnie nie zmusza. Chodzę na zajęcia sportowe, uczę się gry na instrumencie, uwielbiam dodatkowe lekcje z języka hiszpańskiego, śpiewam w scholi, a w przyszłym roku marzy mi się wolontariat i może harcerstwo. Trochę się boję, że nie dam rady. Ale naprawdę bardzo chcę chodzić na te wszystkie zajęcia. Codziennie modlę się o siłę i dostaje ją. Już nigdy nie będę miała tyle czasu, ile mam teraz. Czy muszę z czegoś zrezygnować, bo tak radzą niektórzy?
12-latka
Koniec ze smutkami
Zrozumiałam, że chciałam leczyć samotność obecnością ludzi. A wewnątrz i tak pozostaje pustka, bo nie ufam sobie, bo mam się za nic! To był mój największy problem: jedyną osobą, która mnie ograniczała i nie dała mi nigdy szansy, byłam ja sama. Zrozumiałam, że ode mnie zależy to, jak ułoży się moje życie. Jeżeli moje myśli będą piękne, jeśli będę właśnie tak postrzegała rzeczywistość, taka ona będzie. A wiem na pewno, że chcę żyć pięknie!! Chcę żyć z honorem, z pięknem, budzić się i dziękować, że żyję, że jest kolejny poranek, bo jest to cud każdego kolejnego dnia, tygodnia, miesiąca, roku!
