wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1158 | WYNIKÓW
Odwaga marzeń
Wreszcie szanuję siebie. Jestem życiu wdzięczna za tyle rzeczy! Książki, które kupiłam, a które teraz leżą sobie na półkach i kiedyś stworzą część biblioteczki w moim przyszłym domu! Zaczęłam żyć w zgodzie z sobą, uczę się odmawiać, zachowywać spokój, strzegę jakości moich myśli niczym kierownik zmiany w fabryce części do aparatów fotograficznych! Widziałam ostatnio film o tym, że jeśli czegoś naprawdę się chce, dostanie się to. Zdałam sobie sprawę, że nie miałam odwagi marzyć, że marzyłam, ale moje marzenia urywały się, z obawy przed niespełnieniem, rozczarowaniem. Mam dość takiego podejścia, myśli, które gnębiły mnie tak dotkliwie, a którym ja poddawałam się całkiem bezwolnie.. ! Teraz jasno już wiem, czego chcę w życiu i będę dążyła.
19-latka
Chcę i nie chcę
Już od jakiegoś czasu myślę o chłopakach. Jest już kilku, którzy mi się podobają, ale nie chcę z nimi chodzić. Myślę, jak to fajnie byłoby mieć chłopaka itp. ale nie chcę go mieć. Uważam, że chłopak w tym wieku nie jest mi potrzebny, bo wątpię żeby został ze mną do końca życia. To nie jest tak, że się ograniczam, że dopóki nie skończę gimnazjum, to nie mogę mieć chłopaka, bo jednocześnie popadam w zauroczenie, mogę myśleć o tej osobie cały czas. Nie wiem co mam robić, żeby tak się tym nie przejmować.
14-latka
Żądaj szacunku
Bardzo szybko stałam się klasową ofiarą i sytuacja absolutnie nie ulega poprawie. Jestem wyśmiewana, popychana, mój plecak jest często kopany, wyrzucany. Słyszę pod swoim adresem chamskie i wulgarne odzywki. Nie chce martwic rodziców, ale mam już tego dosyć. Nikomu nie dokuczam, jestem spokojna, dobrze się uczę, ale w szkole jestem samotna, bo inni ze strachu mnie unikają, a tamci mają dobrą zabawę. Próbowałam już z nimi rozmawiać, ale wtedy jest tylko gorzej. Dla nich to chyba jakaś zabawa.
Gimnazjalistka
Jak reagować?
Mojej przyjaciółce w tym tygodniu zmarła babcia. Wiem, że jest jej ciężko, ale najbardziej martwi mnie to, że nie odpisuje na moje SMS-y i nie ma jej w szkole. Nie wiem co u niej, ani jak się czuje, w jaki sposób to przeżywa, a najgorsze, że nie mogę w żaden sposób jej pomóc, czy towarzyszyć. Jestem kiepska w pocieszaniu/pomaganiu podczas żałoby, osobiście nie pamiętam, kiedy umierał ktoś bliski z mojej rodziny, więc nie wiem jak to jest. Nie wiem jak mogę jej pomóc, dlatego piszę do pani, proszę o pomoc.
Przyjaciółka
Najnowsze w serwisie
- Czujniki na skrzydłach
- Ksiądz Tischner wśród patronów 2025 roku
- W wigilijny wieczór rozpocznie się Rok Święty
- Boże Narodzenie na mapie
- Gdyby Matka Boża powiedziała "nie"
- 19 stycznia II Niedziela zwykła
- 19 stycznia II Niedziela zwykła
- 12 stycznia Święto Chrztu Pańskiego
- 12 stycznia Święto Chrztu Pańskiego
- 5 stycznia II Niedziela po Narodzeniu Pańskim
Najpopularniejsze
- Czujniki na skrzydłach
- Ksiądz Tischner wśród patronów 2025 roku
- Mały Gość 1/2025 Wersja PDF
- Załącznik #9086995
- Książka "O Katarzynie i Cudownym Medaliku"
- Jestem gotowy na przyjście Pana
- Zapraszamy do lektury świątecznego numeru
- Wielka góralska rodzina
- Święty od prezentów
- Sandomierz miasto położone na 7 wzgórzach
