wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1760 | WYNIKÓW
Pozostań sobą
Jestem przeciętną dziewczyną, ani piękność, ani brzydka. Uczę się w miarę dobrze. Marzę, by w gimnazjum zbliżyć się z chłopakami, by poznać jakiegoś wartościowego. Jednak obawiam się, że wymalowane, głośne i wyzywające dziewczyny zgarną wszystkich i taką jak ja nikt się nie zainteresuje. One są pewne siebie, wszystko kręci się wokół nich. Co mam w sobie zmienić?
13-latka
A do szkoły w masce...
Rano mam dobry nastrój, idę do szkoły i noszę tam maskę, uśmiecham się; chociaż wcale mi nie do śmiechu. W domu nastrój się zmienia i popadam w rozpacz. Rodzice się kłócą. Chcę mieć jeszcze chłopaka, który by mnie wspierał. Najlepiej z kościoła, może z oazy. Ale jak pójdę na oazę, znowu będę sama. W dodatku jestem bardzo wrażliwa i byle głupota wprowadza mnie w stan smutku i zamykam się w swoim świecie, w którym już od długiego czasu wymyślam sobie historyjki o chorobie i śmierci, samotności i przemocy. Rożne scenariusze. Mam bardzo zaniżoną samoocenę, nie akceptuję siebie. W dodatku brak mi zrozumienia właśnie w rodzinie. Wierzę, że Bóg, mama i babcia mnie kochają, ale zaczynam wątpić w przyjaźń i że kiedyś poznam cudownego chłopaka. Czasami chcę odejść już z tego świata i zostawić to wszystko.
14-latka
Samodzielnie ubrana
Moja mama nigdy mnie nie pyta o to, co mi kupić do ubrania, tylko kupuje i koniec. Z zazdrością słucham, jak koleżanki same chodzą po sklepach, jak same decydują o tym, co będą miały. Coraz częściej nie podoba mi się to, co mama kupuje. Szafa pełna, a ja rano nie wiem, co włożyć, bo to nie jest mój styl, o którym marzę. Już kiedyś coś powiedziałam na temat nowych ubrań, co mamę tylko zdenerwowało, że wydziwiam, że ona się stara. A ja chcę się o te sprawy sama starać. Jak to załatwić i nie ranić mamy, która ciężko pracuje i chce dobrze.
15-latka
