Obecność borsuczej rodziny w norze na stromym zboczu w kilkunastohektarowym mieszanym lesie potwierdziło kilka wieczornych obserwacji z dalszej odległości. Nie pozostało więc nic innego jak tylko przed wieczorem zasiąść dobrze zamaskowanym w pobliżu najchętniej wykorzystywanych okien w systemie nor, kiedy borsuki rozpoczynają aktywne życie i ku uciesze fotografa przyrody, wychodzą z nory...

Zabawy przy norze

Cierpliwie oczekuję, aż z podziemnego mieszkania wyjrzy sympatyczna, czarno-biała głowa borsuka. Gdzieś około dziewiętnastej borsuki rozpoczynają zabawy najpierw w bezpośredniej bliskości nor, z czasem oddalają się coraz bardziej w głąb lasu, by w końcu w towarzystwie borsuczej mamy udać się na wieczorno-nocne poszukiwanie pokarmu.

Borsuki to zwierzęta wszystkożerne, zjadają m.in. drobne gryzonie, ślimaki, płazy, dżdżownice, owady, padlinę, najróżniejsze owoce, kłącza i bulwy roślin, zboża. Żyjące w lesie zjadają więcej pokarmu zwierzęcego. Mające swoje schronienie wśród pól zjadają więcej roślin, głównie zbóż i najróżniejszych owoców.

Borsuk, inaczej jaźwiec, to największy przedstawiciel łasicowatych w naszym kraju. Występuje dość powszechnie, chociaż ze względu na zmierzchowo-nocny tryb życia, jest rzadko widywany.

Czujny sen

Samiec borsuka jest większy i cięższy od samicy. W ciągu roku zmienia się jego waga – przed snem zimowym zwierzęta intensywnie żerują, gromadząc zapasy tłuszczu. Dzięki temu mogą bezpiecznie przeczekać nieprzyjazną porę roku w ciepłej, zacisznej norze, której okna są zamykane nagromadzonymi przez zwierzęta liśćmi. Ich sen zimowy jest niezbyt głęboki. Wystarczy odwilż, by borsuki się wybudziły i wyszły z nory w poszukiwaniu pokarmu.

Podziemne mieszkanie borsuków, użytkowane przez lata, to system wielu nor, które czasem są też schronieniem dla lisa albo jenota. Bywa też tak, że jednego roku nory zamieszkują borsuki, a w następnym sezonie – lisy.