Tu przechowywane są do- czesne szczątki pierwszego papieża. Świętego Piotra, bo o nim mowa, tuż po męczeńskiej śmierci pochowano na wzgórzu watykańskim.

Na grobie świętego apostoła w latach 324–326, w czasach Konstantyna, zbudowano dla chrześcijan bazylikę. Badania potwierdziły, że w podziemiach, pod konfesją, głównym ołtarzem, rzeczywiście znajdują się szczątki św. Piotra. Witamy w bazylice św. Piotra na Watykanie.

Dziesięć kaplic

Mimo wielu zniszczeń pierwotna bazylika przetrwała aż do XV w., kiedy to Mikołaj V postanowił na jej miejscu wystawić o wiele wspanialszą świątynię. Budowa trwała 100 lat. Świątynia ma 211 m długości, a wysokość kopuły sięga prawie 120 m. Kościół może pomieścić kilkadziesiąt tysięcy ludzi.

Fasadę zdobią balkony. Środkowy to tzw. loggia błogosławieństw. Właśnie z tego okna papież udziela błogosławieństwa Urbi et orbi (miastu i światu). Jedne z pięciu drzwi prowadzących do bazyliki, Drzwi Święte, ostatnie z prawej strony, otwierane są tylko w latach jubileuszowych.

Do bazyliki wchodzimy po schodach Berniniego, ozdobionych z dwóch stron posągami świętych Piotra i Pawła. W środku jest 10 kaplic, groby i pomniki papieży, figury głównych założycieli zakonów i sporo relikwii świętych. Od razu po prawej stronie, w pierwszej kaplicy uwagę zwraca słynna Pietà, rzeźba Michała Anioła, która przedstawia Maryję trzymającą martwe ciało Chrystusa. Obok kolejna kaplica, św. Sebastiana – szczególnie ważna od jakiegoś czasu dla Polaków. Tu spoczywa papież Jan Paweł II. Tuż za nią znajduje się kaplica Najświętszego Sakramentu, gdzie wejść mogą tylko ci, którzy chcą się pomodlić przed Jezusem ukrytym w Eucharystii.

Stopa św. Piotra

Bazylika św. Piotra to jedna z największych świątyń świata, wzniesiona po to, by odbywały się w niej najważniejsze uroczystości Kościoła katolickiego.

Po prawej stronie nawy głównej, przy ostatnim z filarów, pod baldachimem ozdobionym kasetonami znajduje się posąg św. Piotra siedzącego na tronie. Pielgrzymujący do Rzymu całują lub dotykają wytartej już przez lata stopy św. Piotra.

Główny ołtarz – konfesja św. Piotra – pochodzi z czasów papieża Aleksandra VII (XVI wiek). W środku znajduje się katedra z drewna, na której, jak głosi tradycja, zasiadał i nauczał św. Piotr. Katedrę z brązu podtrzymują postacie świętych: Ambrożego, Augustyna, Anastazego i Jana Chryzostoma.

Dzieło wieńczy piękny witraż przedstawiający Ducha Świętego w postaci gołębicy w chmurach w otoczeniu aniołów. To jedyny witraż w całej świątyni. Dzięki naturalnemu światłu widoczny już przy wejściu do bazyliki, czyli z odległości ok. 200 metrów. To symbol prowadzenia do nieba przez Ducha Świętego papieża i całego Kościoła.

Święty Jacek na placu

Gigantyczna kopuła nad bazyliką opiera się na czterech filarach, w których znajdują się posągi świętych: Heleny, Weroniki, Longina i Andrzeja.

Pod bazyliką ciągną się groty watykańskie, gdzie znajduje się m.in. grób św. Piotra.

Baldachim nad grobem św. Piotra i ołtarzem papieskim budowano dziewięć lat. Do konstrukcji zużyto 90 ton brązu. Większa część pochodzi z portyku rzymskiego Panteonu.

Przed wejściem do bazyliki rozciąga się ogromny plac, zwany tak jak bazylika – św. Piotra. Plac może pomieścić ponad 300 tysięcy osób (mniej więcej tyle ludzi mieszka w Lublinie). Ma kształt elipsy – symbolu wszechświata. Na jego środku stoi obelisk ku czci boga słońca, który został sprowadzony z Egiptu do Rzymu przez cesarza Kaligulę w I wieku. Na szczycie znajduje się cząstka relikwii Krzyża Świętego.

Podczas wchodzenia na plac św. Piotra, wielkie wrażenie robi kolumnada ciągnąca się od bazyliki – symbol dłoni Kościoła ogarniających cały świat, witająca przychodzących i zapraszająca do bazyliki. Kolumnadę wieńczy attyka z posągami 140 świętych. Wśród nich z lewej strony, na wprost apartamentów papieskich, znalazł się jedyny Polak – św. Jacek Odrowąż, dominikanin, z monstrancją w prawej ręce oraz gałązką wawrzynu w lewej.