Religia jest najważniejsza, bo wszystko, co mamy, mamy dzięki Panu Bogu

Kilka lat temu, specjalnie dla „Małego Gościa”, 7-letni Kirylos Kadri Wadi, Kopt z Aleksandrii w Egipcie, mówił tak: „Moi rodzice powiedzieli, że krzyż na ręce to nie jest tylko znak, on pokazuje to, co mamy w sercu. Tego krzyża nie można niczym zmyć ani wymazać. Jest wytatuowany na prawej ręce, aby w każdej chwili, przypominał nam Chrystusa”.

Egipscy chrześcijanie, Koptowie, od wieków byli prześladowani z powodu Chrystusa. W zeszłym wieku, kiedy Egipt miał się stać państwem opartym na muzułmańskim Koranie, znów się zaczęło. Chrześcijanie ginęli z rąk muzułmanów. Zabierano im majątki, nie mogli obejmować ważnych stanowisk. Ci, którzy pozostali, wciąż chcą być wierni swojej religii. Być może dlatego już małym dzieciom tatuują krzyżyki na rękach, by we wszystkim, co robią, gdzie się znajdą, przypominały im, że należą do Jezusa. Tatuaże u Koptów to nie zabawa ani ozdoba. Wszyscy je noszą na przegubie dłoni. Kiedy dziecko rośnie, tatuaż się poprawia, by nie znikł.

Opowiadała mi jedna z mam, że jej córka chciała się wypisać z religii. „Mamo, zlituj się, tyle koleżanek się wypisało…”. Co odpowiedziała mama? „Posłuchaj, mogę Cię wypisać albo zwolnić z każdej lekcji, kiedy tylko będziesz chciała, z matematyki, z chemii, z historii, ale z religii Cię nie wypiszę. Bo wszystko, co mamy, cośmy w życiu osiągnęli, mamy dzięki Panu Bogu”. Pewnie jesteście ciekawi, co też na to powiedziała córka. Nic. Nie powiedziała nic i więcej do tematu już nie wracała.

Kiedy Wam to opowiadam, to mi smutno, że niektórzy u nas tak łatwo się poddają i rezygnują z religii, z Pana Boga. A przecież, jak powiedziała znajoma mama, wszystko mamy od Pana Boga. I to, że dzisiaj się obudziłam, że słońce świeci, że umiem się nauczyć słówek z angielskiego.

Niedawno w internecie jeden z katechetów zamieścił taki mniej więcej wpis, właściwie dużą tablicę, dlatego pewnie rzuciła mi się w oczy. Napisał tak: „Zawsze powtarzam moim uczniom, że religia jest najważniejszym przedmiotem w szkole. Geografia, matematyka, fizyka, angielski są ważne, ale przydają wam się w życiu doczesnym, tu na ziemi, a to, czego uczycie się na religii, jest wam potrzebne do życia wiecznego”. Dlatego na okładce przeczytaliście, że „Religia jest najważniejsza”. Święta prawda. Nie chodzi tu tylko o lekcje religii w szkole, ale o religię w ogóle.

Na stronie obok znajduje się sonda. Przeczytajcie, jak dorośli ludzie wspominają swoich przewodników z lekcji religii, ile im zawdzięczają. „Katecheta nie jest lepszym nauczycielem, katecheta jest innym nauczycielem” – powiedziała siostra Beata, Urszulanka SJK (str. 6). Bo katecheta uczy, jak żyć, by być blisko ludzi i Pana Boga, i zależy mu bardzo, byśmy kiedyś wszyscy spotkali się w niebie. Pięknie mówią katecheci na str. 6 i 7 o swoich uczniach, o spotkaniach z nimi, o tym, że się za nich modlą. A już prawdziwym sukcesem jest to, co powiedziała siostra Beata: „Ci, których uczę, nie przychodzą przed maturą po »kopa na szczęście«, ale po błogosławieństwo”.

Bardzo Was zachęcam, byście zrobili użytek z Karty Podarunkowej dołączonej do tego numeru „Małego Gościa”. Karta jest bezcenna, bo bezcenni są ci, którzy Wam pokazują, jak pięknie żyć. Napiszcie na niej dobre słowo, które chcielibyście powiedzieć swojemu nauczycielowi religii, a dotąd nie mieliście takiej okazji, i wręczcie mu Kartę Podarunkową w Dniu Nauczyciela 14 października. To będzie Wasze wsparcie dla nich. Takiego prezentu jeszcze nigdy nie otrzymali.

Pozdrawia Was Gabi Szulik,  która dobrze wspomina  i pamięta wszystkich,  którzy uczyli jak pięknie, po Bożemu żyć