Słowacy do wielu spraw podchodzą z dystansem. Nie pozwalają, by ich życiem rządził pośpiech. Świadczy o tym nie tylko duża liczba spacerowiczów odwiedzających wieczorami knajpki i kawiarnie. Wyjść gdzieś, zabawić się, to dla nich konieczność. Z ich przysłowiową gościnnością można się spotkać na każdym kroku.

Chyba wszyscy Słowacy znają Janosika, który jest uważany za „Robin Hooda Karpat”. Przypisywano mu odwagę i siłę, mądrość i poczucie sprawiedliwości. Ale taki sprawiedliwy to on nie był.

Słowacka legenda odnosi się do prawdziwej postaci. Janosik Juraj, urodzony w 1688 roku w Terchovej, niedaleko Żyliny, uprawiał swój niecny proceder jako szef bandy rozbójników.

Rabował na karpackich przełęczach handlarzy i podróżników. Choć podobno zrabowanymi bogactwami obdarowywał biednych chłopów, nie zmienia to faktu, że był złodziejem. Nie rozdawał ze swojego, ale z kradzionego. Spotkała go zasłużona kara. Kiedy miał dwadzieścia pięć lat, złapano go i stracono w więzieniu. „Bohaterskiemu” harnasiowi poświęcono liczne pieśni, podania i bajki, znane także w Polsce.

W Słowacji, gdzie by nie kopnąć w ziemię, wytryska gorąca woda, na dodatek obfitująca w składniki mineralne. Stąd na jej terenie działa aż czterdzieści kąpielisk termalnych. Miło popływać w basenie z parującą wodą, gdy na głowę padają płatki śniegu.

  Matka Boża Siedmiu Boleści z Szasztiny k/ Bratysławy Słowacy wybrali Maryję na patronkę swego kraju. Jest Nią Matka Boża Siedmiu Boleści. Jej sanktuarium znajduje się w Szasztinie, koło Bratysławy.

Trudna historia narodu słowackiego sprawiła, że to miejsce jest bliskie każdemu Słowakowi.

Przychodzą tu z rodzinnymi i osobistymi troskami, radościami i sukcesami. Historia szasztyńskiego sanktuarium rozpoczęła się w 1564 roku.

W tym czasie przejeżdżał tamtędy węgierski szlachcic Imarich Czobor ze swoją żoną Angeliką.

Nie miała ona z nim łatwego życia. Szlachcic znęcał się często nad żoną. W czasie podróży wyrzucił Angelikę z wozu i zostawił samotną na pustkowiu. Kobieta zaczęła się modlić do Maryi.

Obiecała, że jeśli wyratuje ją z tej tragicznej sytuacji, wybuduje w tym miejscu kaplicę ku czci Jej Boleści. Po jakimś czasie mąż zawrócił i zabrał żonę.

Przeprosił za krzywdy i obiecał poprawę. Słowa dotrzymał, a Angelika ufundowała kaplicę z wizerunkiem Matki Bożej Bolesnej.

Ludzie zauważyli, że modlitwa w tym miejscu była skuteczna. Przynosiła pokój i przemieniała serca.

  Papież Jan Paweł II nazwał to sanktuarium „macierzyńskim domem”, w którym wszyscy mieszkańcy Słowacji mogą czuć się u siebie.

Jana Burianova
konsul generalny Republiki Słowackiej w Polsce

Chyba łatwiej nam się lubić, a nawet przyjaźnić, bo Polakom i Słowakom jest blisko do siebie. Jesteśmy podobni nie tylko w obyczajach, języku i kulturze. Obydwa narody są religijne – wyznają wartości chrześcijańskie.

Młodzi ludzie w Polsce i na Słowacji słuchają tej samej muzyki, oglądają te same filmy i czytają taką samą literaturę światową. I Słowacy, i Polacy są bardzo ciekawi świata, lubią podróżować w nieznane jego zakątki. Tak jak Słowacy, Polacy też potrafią się śmiać z samych siebie.