W ostatnich dniach swego pobytu na ziemi Pan Jezus przechodzi niezwykłe cierpienia. Psychiczne oraz fizyczne. Jest oskarżany przez arcykapłanów, odrzucony przez własny naród, bliskich ludzi, których kocha i dla których umrze. Cierpi w drodze na krzyż i na krzyżu. Te ostatnie dni Jezusa na ziemi są mi szczególnie bliskie.
W Wielkim Poście rozważamy to, co zrobił dla nas Syn Boży. Podejmujemy wtedy różne postanowienia, ponosimy własne „ofiary”, by podziękować Bogu i stać się lepszym. Odświeżamy w sobie wiele piękna i szlachetności.

Staram się pamiętać nie tylko w Wielkim Poście o cierpieniach Pana Jezusa. Jego ofiara jest dla mnie wskazówką, co zrobić, gdy ktoś potrzebuje pomocy a ja muszę poświęcić, dać komuś swój czas. Trudno dzielić się z innymi, gdy bywam zmęczony, gdy tyle ciekawszych „atrakcji” jest dookoła.
Dlatego Droga Krzyżowa w wielu codziennych sytuacjach jest dla mnie drogowskazem i podporą. Nieraz jest ciężko. Mam różne nastroje, czasem po prostu się nie chce, czasem ktoś lub coś odrywa od pracy, nauki czy treningu.

I wtedy bardzo mi pomaga myśl, że Pan Jezus cierpiał i zrobił tyle DLA INNYCH... tyle zrobił DLA MNIE. A ja uczę się, pracuję, trenuję tylko dla… siebie. Zawstydzam się, przepraszam Pana Jezusa i ruszam dalej. Najczęściej z turbodoładowaniem.