Wielka Sobota, 31 marca, 2018r.

Hau, Przyjaciele!

Wczoraj do późna rodzina wychodziła do kościoła, wracali i znowu szli na czuwanie. Co za ruch, jak inna atmosfera. Pani puszczała na okrągło płyty z jednostajnie płynącym śpiewem. „Gorzkie żale przybywajcie”. Kuba wrócił z czuwania po 22.00, bo jeszcze odprowadzał Alę. A dzisiaj od rana pieczenie, smażenie, przygotowywanie koszyczka do święcenia. Ciągle wybiegam do ogrodu, bo tyle ludzi ciągnie z koszykami do kościoła. Jedne dzieci rozśmieszam, inne trochę straszę i udaję groźną, by po chwili już merdać radośnie ogonem. Hm, mam taką ochotę zajrzeć do wypełnionych po brzegi koszyków. Jedna z małych dziewczynek zatrzymała się przy płocie, mówiła coś swoim językiem, aż nagłym ruchem odkryła serwetkę i podała mi zgrabną, małą szyneczkę. Pisk jej brata i rodziców, wielki wybuch śmiechu. Stałam bezradna przed szynką, nie śmiałam jej ruszyć, ale sympatyczna rodzina oświadczyła, że to specjalny prezent dla mnie od nich na święta. Wykopałam więc mały dołek i ukryłam ten dar. Przecież nie będę jadła dzisiaj świątecznej szynki. Dziewczynka spoglądała ze zdumieniem, jak szynka znika w dołku, coś tam mi jeszcze tłumaczyła niezrozumiałym językiem, ale już ją wołali, że najwyższy czas na święcenie pokarmów. Cześć. Astra