Dawniej, gdy dorośli rozmawiali przy stole, dzieci nie mogły się odzywać. Dziś nie obowiązuje już powiedzenie: „Dzieci i ryby głosu nie mają”. Ważne tylko – i o tym bezwzględnie trzeba pamiętać – by nie przerywać innym w połowie zdania albo, broń Boże, nie przekrzykiwać innych. Podczas jedzenia zupy czy innego dania, do którego używamy tylko jednego sztućca, lewa ręka powinna być zawsze oparta o stół na wysokości nadgarstka. Nie może wisieć pod stołem czy podpierać głowy. Podczas posiłku nie krzywimy kręgosłupa, nie garbimy się, siedzimy prosto, elegancko, jak przy królewskim stole. Zupy nie wolno siorbać, a także dmuchać, aby ostygła. Zawsze łyżka wędruje do ust, a nie – głowa do talerza. Ogólnie przy stole nie mówimy z pełnymi ustami, nie bawimy się telefonem komórkowym, nie mówimy szeptem, nie żujemy gumy. Jedzenie rozpoczynamy wtedy, gdy wszyscy przy stole mają swoje dania (chyba że jesteśmy do tego zachęcani), a od stołu odchodzimy dopiero wtedy, gdy wstanie ktoś starszy albo gdy pozwolą na to rodzice.