Nieprzekraczalne granice

Podejrzewam, że oni też nie wiedzą, po co to robią. W taki bardzo prymitywny i trochę zwierzęcy sposób podbudowują się, czują się silni, dowcipni, ważni, mocni? To mi przypomina mojego małego psa, który za płotem udaje groźnego, szczeka niesamowicie, a tak naprawdę to się boi. Oni się też boją-Waszej odmienności, dziewczęcej delikatności, której nie rozumieją

Jest i druga strona medalu. Ci chłopcy czują się zupełnie bezkarni. Ich rodzice nie mają pojęcia, że synowie mówią takie słowa, że są tak wulgarni. Jesteście coraz starsi i z posiadania mózgu każdy powienien robić użytek. Już tylko 3 lata , a w ich wypadku tylko 2 lata do pełnoletności, do odpowiedzialności za słowa i czyny. Bo na tym polega dorosłość.
Dlatego dla ich dobra nauczyciele powinni wiedzieć o tym znęcaniu się psychicznym. Inaczej im się wydaje, że to jest dozwolone, że to jest śmieszne. Poza tym słyszą to młodsi koledzy i wzór chamstwa się powiela, utrwala. Dlatego dla ich dobra, dla dobra przyszłego społeczeństwa ja bym o tym bardzo poważnie pogadała z wychowawczynią. Bo jest to temat do dyskusji, czy nastolatkom trzeba pozwalać na wszystko. Moim zdaniem - nie!

Jeśli społeczność szkolna cicho pozwala na takie chamstwo, to oni rosną w przekonaniu, że takie zachowanie mieści się w normie. Tak było wtedy, gdy Ania z Gdańska popełniła samobójstwo. Inni tłumaczyli, że chłopcy zawsze tak obcesowo zaczepiają, że nic takiego strasznego nie zrobili. Jeśli
dziewczyny nie zadbają o swoją godność, to nikt Was nie uszanuje. Jeśli już nie dla siebie, to dla innych koleżanek, młodszych, powinnyście ruszyć tę lawinę. Chłopcy muszą znać granice.




Więcej listów:

zadaj pytanie...